راه‌حل‌های فناورانه امروزی

کلیات تصفیه فاضلاب در ۵۰ سال گذشته تغییر چندانی نداشته است. برای تصفیه بیولوژیکی، روش‌های متفاوتی وجود دارد، اما تمامی آنها مبتنی بر فرآیندهای هوازی و بی‌هوازی می‌‌باشند. 

فرآیندهای هوازی

 تصفیه بیولوژیکی فاضلاب به صورت هوازی برای تجزیه به اکسیژن نیاز دارد. هرچه میزان فاضلاب بالاتر باشد، به اکسیژن بیشتری برای تصفیه نیاز است. در غیر این صورت، تصفیه یا کند می‌شود یا نیاز به افزایش قدرت و زمان کلی برای تصفیه فاضلاب خواهد داشت. هر دوی این موارد منجر به کاهش راندمان کلی سیستم و در نتیجه افزایش هزینه‌ها می‌گردد.

سیستم‌های هضم بی‌هوازی

هضم بی‌هوازی از کولونی های میکروارگانیزم های بی هوازی برای حذف مواد آلی بدون اکسیژن استفاده می‌کند. اولین هاضم بی‌هوازی در واقع در سال ۱۸۵۹ در هند در یک مستعمره جذامی نصب شد و از آن زمان پیشرفت‌های زیادی حاصل شده است.

بسیاری از تأسیسات تصفیه فاضلاب مدرن، به نوعی از هضم بی‌هوازی استفاده می‌کنند. یک شکل کم‌هزینه از هضم بی‌هوازی، استفاده از حوضچه‌های بی‌هوازی است که در آن فاضلاب مانند محل دفن زباله در یک گودال ریخته می‌شود و کاملاً به فرآیندهای بیولوژیکی برای تصفیه واگذار می‌شود.

صنایع کشاورزی و کارخانه‌های بزرگ صنعتی به دلیل مزیت تولید نوعی متان به نام بیوگاز که می‌تواند در طول فرآیند تصفیه جمع‌آوری و به عنوان یک منبع انرژی استفاده شود، معمولاً هضم بی‌هوازی را استفاده می نمایند.

از آنجا که خود سیستم انرژی تولید و جمع‌آوری می‌کند، سیستم‌های هضم بی‌هوازی مزایای پایداری را برای شرکت‌ها ارائه می‌دهند، زیرا بیوگاز می‌تواند تقاضای برق برای تأسیسات را کمتر کند و به برآورده کردن تعهدات زیست محیطی مربوط به گازهای گلخانه‌ای کمک کند.